ADUN-ERREKAREN EGALEAN

 

            Zorrilla-ren goititzegatik biurtua

 

O, zer gozo ta leungarri dan

     zarikapean etziñik

          atsedendutzen

ur-me garbiyak an ikustia

     zaratatxoak egiñik

          ibaira jeisten!

Euli t'arbiskak ematen die

     otsamen logirotsua

          udaraldian,

mur-mur dijoa zañak itzuriz

     apartxo bigun arrua

          iya tartian;

samur, eretsu, damorrigarri,

     adirazten dute otsa

          illun-aurrian

ta guztiz alai marmarizturik

     goiendu kemear otza

          egun-sentian.

Etzezateke ur garbi oiek

     ederragotzat eduki

          baratz-lorea,

erreka polit ugari onek

     landarez apaintzen daki

          bere lurmea;

ez iñoiz ere ugontzitxoaz

     estalitako iturri edo

          ur-amildea;

margo pollitez argizpiturik

     zillar-putzu-txuloz dago

          zarikaldea.

Etzezateke ondamurikan

     itxas altsuarengana

          beñere jauzi,

naiz onek ontzi galantaz bere

     gañean izanik bada

          milla jauregi;

«Adun» errekak apaingarritzat

     txori-saill jardunlariya

          lagun du beti,

zuaitz ederren kerizpea ta

     lore-likurt ugariya

          bertan daukazki.

Esker-eskubi zumar lodien

     beso gereitsu lerdenak

          ageri zaizka,

inguruetan lorategiko

     sorta bikaiñ-bikañenak

          oparo gainka...

 

               * * *

 

O zer gozo ta leungarri dan

     zarikapean etziñik

          atsedendutzen

ur-me garbiyak an ikustia

     aparra nunai sorturik

          ibaira jeisten...

Adun, Adun, zuk dizkirazu

     zorigaitz guzik sendatzen!