Elosegi'tar Poli-ri
Naiko par gozo jolas t'algara,
amaika biyurrikeri
egin genian zumarditxoan,
gogoratutzen nauk ongi.
Bizitz osuan il arteraño
etzaidak aztuko neri
umetan biyok zenbat zorion
emanak geran alkarri.
Beti lagunak, beti maitetsu
izan oi gaituk i ta ni
ezin arkitu litezken ainbat
erri xar ontan beste bi;
naitasun geigo etzezakean
anai batek besteari.
Oraintxe bertan gogoraturik
ainbeste oroimengarri
malko bat zaidak, ale mardula!
pozaren bidez ixuri...
T'ordañez nik zer eman leioket
alako biotz onari;
zer gaiñ-gañeko lagun leyala
neretzat izan danari?
Nola nik eman esker-dun itzez
bear duben ainbat sari?
A paper ontan gogo detana
albanezaioke jarri!...
Bañan... zer milla diabru-talde!,
ez dek ain zalla gauz ori,
aldezakena ematen dunak
etziok zorrik iñori.
Uste ontan gaur egonik ziñez
antzeti koxkor bat iri
biotz-barrendik eskeintzen diat;
artu zaidak, bada, Poli.