Tolosari
Ollangor-peko erri xar ontan
jayo nitzan,... jayo t'azi
amak laztanka bere besotan
emanaz milla igurtzi;
argirotuta berialaxe
maitaturik au lenbizi
irripartxo bat egin niyon ta
euskera nuben intziri.
Orduezkeroz Tolosan daukat
bizi-lekutxo maitia,
t'erreza danik ez derizkiyot
emendik aldegitia;
noizbait bearrak agintzen badit
urrutira joatia
onen oroitza biotz barruan
eramango det gordia.
Udaberriyan pozkiro dator
enada bere kabira
lendabiziko egaldi motxa
eralki zun alderdira;
nik ere ala egingo nuke
enadak bezela jira
San Juan egunez urtero nere
kabi dan jayotz-errira.
Emen daruzkat ama, senide,
aide ta nere lagunak,
emen jolas ta beste gauzaren
oroitz ugari legunak;
goguan ditut, goguan emen
askotan umetasunak
ibai-ertz ontan egiñerazten
zizkidan amets kutunak.
Tontor politez inguratuba
alaitsu dago, egoki,
bere kondairen gordelariya
mendi bakoitzak dirudi;
oñetan ur-me garbi-garbiyak
dijoazkio berari,
aldi batzutan ariñ t'apartsu,
iñoiz berriz geldi... geldi...
Ibayak leun milixkaturik
ondoko sustrai ta zañak
aldamenetan igo zaizkio
zuaitz gallendu bikañak;
txori-sali aundiz beteak daude
Zumardiko tantai gañak
jardun eretsu zoragarriyaz
agurtzen dama lirañak.
Emen dan bezin gazteri ona
alde gutxietan dago;
izan liteke baña ni beintzat
iritzi orretan nago;
esango dute txoro samarrak,
au t'ori gerala baño...
«auzoko beyak errua luze»,...
t'ez det esan nai geyago.
Etzazutela uste gu beti
izan oi gerala narrak,
Tolosan ere jayotzen dira
gizon jakintsu t'azkarrak;
lendik nor giñan esan bezate
etsai gudari zakarrak,
ikusi t'entzun Beotibar-ko
kondaira t'abesti zarrak.
Erri aundi bat ez izan arren
zer erakutsi badezu,
ol eder eta beste gauz asko
gallen agiri zaizkitzu;
lan egiteko dezun ardurak
goi-goyen ipiñi zaitu:
aiñ erri zintzo, leyal, jatorra,
aiñ ospetsuba zera zu!