New-York-en negoala idatziak
Euskal-erriko baxtar maitetik
Yanki-tar oien aldera
zorigaiztoan etorri nitzan
ez dakit zer egitera;
obe nuala derizkiyot nik
beste geyagon antzera
iritxi eta berialaxe
jiratu banitz ostera.
Uste txoro bat izanik eta
ametsa munduko dena
au da gizonak egin lezaken
ametsikan ametsena;
gogo beroak demaigun egaz
iritxi nai gendukena
gezur pollit bat besterik ez da,
utsa gure sinismena.
Urruti dauden gauz aiek beti
intxaur alien modura
bakan izanik artzen oi dute
pilla galantan itxura;
Ameriketan zorion guzik,
Ameriketan au t'ura,
gero... ezer ez bertaratzian
ainbeste gauz dan lekura.
Lotsagarrizko uztarripean
goiberaturik buruba
lur ontan iñork ezin lezake
atera bizimoduba;
alper-alperrik naiko du batek
lanez osatu diruba
baldin ezpada atzapar eta
moko zorrotz-dun miruba.
Beren aukeraz egiña izanik
oien neurri-gai dana
ara legetzat oiturak men
ipiñi-ta darukana:
«eman garayan, arra bat eskas,
artzeko danian, kana,
etxeko gauzak beretzat eta
auzokuak erdibana».
Baserri-txakur goseti batek
eskean dabillenari
gogor ekiten diyon bezela
oiek ere gu-tarra-ri
bildur izanik zerbait kentzera
ote datorren berari
naiz eskalea ez izan arren
erasotzen diyo sarri.
Ez det esan nai Ameriketan
ez dala beste lekurik
iya bat bere lurrean beziñ
doatsu bizi leikenik;
Mexico, Cuba t'Argentina-ko
zelai aunditan oraindik
bertakoentzat ez dago gaizki
itzegiteko biderik.
Gazteak: baldin zeren buruba
maite badezute zerbait
etzaiteztela onuntz etorri,
zuazte berago albait;
emen ainbat itz gezurrezko ta
emen aña «O, yes, olrait»
entzun gabe an zuen sariya
artuko dezute noizbait.