Lagun bati Ameriketara juan bear zuen egunetan
Umetan gendun oituraz beti
eliz-atze baxterrian
eskolik bazan piper egin-da
igari gebillenian
biyok elkarri opill gogorrak
aikandora muturrian
egiñagatik muzindu gabe
parrez jaten geñizkian.
Geroztik ere aunditu eta
oraindañoko guzian
illunkeri bat bakarrik ez dek
izan gu biyon artian.
Ala nik ezer ez nekin garaiz
gaur esan dirakenian
itxasoz joan bear dekela
ill onen emeretzian
abo zabalik iri begira
gelditu nauk ondorian
korapillo bat banu bezela
biotzaren barrenian.
Ongi esaten erreza balitz
ari naizen lan zallian
maitaro goi-goi jasoko iñuket
errenkada bakoitzian;
baña gizonen agertz on guzik
etzeudek jakindurian,
askotan dituk itz politenak
gezurrik aundiyenian;
nere kolkuan zorigaitz-enbat
indarka dabillenian,
i bezelako lagun maitia
urruti dijoanian...
nola jarraitu ixil-ixillik
ezpada negar-arian?...
Amabost egun luzena dala
ur-zelai arro batian
arkituko aiz gora ta bera
apardi sallen gañian;
goyen... utsuna bakar-bakarrik,
itxas ondokaya bian,
euskal-mendirik iñondik ez ta
beti muga bat aurrian.
I berriz antxe beste geyokin
urdinkera zabalian
buru, biotza, gogo t'ardura,
jarririk emen... lurrian.
Bidarunz on bat egin zak eta
urte gutxi barrunbian
etorri ari Tolosaldera
aberastasun aundian.
Agur eta agur, lagun zintzoa,
agur au oroimenian
gorde zak leyal nik bezelaxe
elkar ikusi artian;
agur, ordañak bidal nazkiak
iparraren egalian!:
O, zer atsegin izango detan
ire kantak entzutian!