Pello Mari Ameriketara irten zan egunean
Beraz bazoaz orain emendik
nere lagun zar maitia
sorterriya utzi t'ezagutzera
itxas-arunzko lurdia.
Bañan... zergatik uzten dituzu,
euskaldun omengarria,
zu gabe onik ez duten mendi
zelai eta baserria;
noiz lezateke, nun oiek entzun
emengo koblakaria?
Ez aldakizu len ere zer dan
daramakizun bidia,
t'arantza billa nola zoazen
utzirik lore-tokia?...
Etzaitezela maisu goitiya,
etzaitezela ordia
gugandik orren urruti egon
luzaro beintzat gordia!
Ondo dakigu zenbateraño
jayo zeraden erria
maite dezuan ta zuretzako
berau dala pozgarria;
ongi dakigu nola txoriyak
zapuztu zaion kabia
utzi lezaken antzera gaur zuk
uzten dezula zeria.
Argatik, Pello, lertuko zaizu
zorigaitzez barrunbia
t'argatik oso miñtsu, larriro,
begitatik iturria
dariyozula joango zera
asperen aundiz betia.
Orla,... zuk gero arkitutzean
sapaya zeru t'ur bia
noizbait ikusten baldin badezu
beronen apar txuria
ots ariñ leun batez amilka
maitatzen itxas-ontzia...
nere agur bat an dijoala,
Pello, gogora zaitia.
* * *
Agur-ba, agur, alik laisterren
ostera zu etortzia
nai nuke ziñez arkiturik beiñ
oparotasun guzia.
Agur, artu an lur zikoitz onek
ukatzen dizun saria!