Campoamor-en goititz batzuetatik biurtz antzera nik idatziak
Penaz beterik il zan Malentxu
bere Joxe maiteari
zorigaiztuan eiñ zizkalako
oker txiki bat edo bi.
Ala, Jainkoak purgatoyora
eraman-azirik sarri,
au esan ziyon: «barkaziyua
eska deyozu Joxeri,
ark nai ezpadu nere partetik
ez dizut emango zuri».
Auxen da poza! –diyo Maientxuk–
sentitzen detana gaur nik
gaitz egin niyon arengatikan
sufritzen orain egonik;
maitatzen dunak ez du barkatzen
egiten zayon okerrik
eta naigo det neretzat Joxek
ez izatia kupirik;
ori litzake siñale berak
maite nauela oraindik.
Ala pozkiro garra tartian
Malentxu arkiturikan,
etzuben senti ezeren penik,
etzuben senti miñikan;
bañan egun bi pasa-ta Joxe
aretzaz kupiturikan,
utsuni ura ongi ordaindu
zubela pentsaturikan,
barkatu ziyon, eta Malentxu
atera zuten andikan.
Joxek barkatu egin ziyola
jakin-da berialaxe
negar ta negar asi zan eta
eziñ da geroztik ase:
malko samiñak zeriyozkala
penaz urtzen, oso triste,
zerura jun zan esanaz orla:
«barkatu egin dit, ene!...
lenago zerbait maite niñun ta
orain eznau Joxek maite!».