Amaiturikan Maitagarri-ren
asnas leguna
gallendutzen da Basojauna-ren
erru txar duna;
eraso gogor amorratua,
arrats illuna,
aldi askotan atseden-lua
kentzen diguna.
Estaltzen dute zeruba odoi
izugarriak,
guziya dar-dar ipintzen turmoi
dunbotslariak;
bildurtzen gaitu gau illunean
tximist-argiak,
t'ez gutxiyago ondorenean
jazar aundiak.
Zatitzen ditu aizeak gogor
mendi-buruak,
urratzen bean ujolak alor
oparotsuak;
jasa biziya dakar berela
ekaitz-oyuak
mixto sumiñkor latza bezela
sube-txistuak.
Sututzen dira tximistarekin
zuaitz igarrak
gorritzeraño bere suakin
odoi nabarrak;
itxas aldera gainka dijuaz
ibai azkarrak
gero ta geigo purrukatuaz
mendi-baztarrak.
Bordaratzen da amaren deyaz
bildotx umilla,
ikulluratzen ardall eriyaz
bei-talde pilla;
al-bezin laister egatzak jaso
t'arrano abilla
zearka dator basorik-baso
aterpe billa.
Gañezka datoz itxasoko ur
amilkariak,
orroaz lengo bagari kiskur
jostalariak;
t'ur-bits gañean antxeta motel
kemen gabiak
bezin larriro portura batel
txuri-txuriak.
Ekaitz indarrez indar nastuak
astinka larri
sortitz-garai bat itxas altsuak
ziñez dirudi;
nolabait bere oitik ezin dan
gugan irauli
purrukatzen da sorturik bertan
apar ugari.
Tontorturikan lengo zelaidi
berdiñ-berdiñak
etsai kalpardun zalla dirudi
itxas urdiñak.
A, zenbat kezka, zenbat naigabe
eraso griñak
gure gogora dakarten... ene!...
ordu samiñak!
Egun-sentiko marboillen jira
nabaitutzean
zeru alderonz igotzen dira
lurriñ ezean
eresi eder kupigarriak
otoitz batean,...
ipiñirik an... gure begiak
itxas aldean.
Ontan eskillak Eliz-burutik
goitots-aria
banatutzen du menderaturik
ekaitz guzia:
Goyak artzen du bere urdintasun
garbi-garbia
eta biotzak alaigarri dun
poz-uztargia.