Basojaun, Maitagarri ta Euskaldunak
I
Gau illun batez ari danean
ekaitz-eraso larria,
durunbaz turmoi amilkorra ta
txistuka berriz aizia,
ez da Basojaun besterik iƱor
ekaitz beltzaren jabia,
au da banatzen darabillena
jazar ikaragarria.
Jaun zatilari onek
gudalaria-ri
garaiz ematen dio
bere indar ori;
argatik euzko-tarrak
izan dira beti
asarretu ezkero
motzen bildurgarri.
II
Emengo saroi, erreka-txoko,
itur-goi kerispietan,
asnas leguna banatzen dabil
illunabar ta goizetan;
biotz-esnale maitagarriya,
baldin bagaude neketan
bere laztanez osatzen gaitu
lotordu girotsuetan.
Paketasun gozoen
ipartxo biguna
Maitagarri ori da
ematen diguna;
intza guri-gurizko
iturri kutuna,
gorrotoaren suak
itzaltzen dituna.
III
Aldiz dalarik Basojaun bezin
kopet illunkor zimurra
euskaldunak du Maitagarri-ren
biotz paketsu xamurra;
gogo beroaz artutzen daki,
maitaturik bere lurra,
gerraldietan burni zorrotza,
pake denboran atxurra.
Maitagarri on eta
Basojaun suarra,
gorde zazute biyak
euskal-erri xarra;
eman, eman gogotik,
eman guri bada
biotzian poza ta
besotan indarra!